Świniarka jest rodzimą, prymitywną rasą owiec występującą pierwotnie na terenie Europy środkowej i zachodniej stanowiąc przewagę ówczesnego prymitywnego pogłowia. Wypierana poprzez krzyżowanie z bardziej kulturalnymi rasami i odmianami, najdłużej zachowała się we wschodniej części Europy Środkowej / Herman, 1936 /. Literatura okresu międzywojennego /Rostafiński, 1921; Starnowski, 1927; Kączkowski, 1929; Prawocheński, 1937 i inni / potwierdza jej liczne występowanie na terenach całej niemal Polski. Stanowiła wówczas podłoże do kształtowania w drodze krzyżowania późniejszych szlachetnych typów owiec krzyżówkowych.
W naturalnym chowie utrzymała się najdłużej na terenach województw wschodnich. W 1987 roku, kiedy już uznana została za zaginioną podjęto próbę jej restytucji. Wyszukano i zakupiono na terenie województw wschodnich 17 szt. maciorek i 3 szt. tryków świniarkopodobnych lokalizując je w owczarni Kieleckiego Kombinatu Ogrodniczego Piekoszów, a później w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej Lasocin woj. kieleckie. Prowadzona od tego czasu praca nad powiększeniem liczebności i rekonstrukcją pierwotnego genotypu przyniosła oczekiwane efekty. Ostra selekcja na cechy rasowe /wg ww. literatury / doprowadziła obecnie do zadowalającego poziomu wyrównania i typowości w obrębie rasy, potwierdzonego wysokimi wynikami oceny oraz dużym zainteresowaniem na Krajowych Wystawach Zwierząt Hodowlanych.

Dokumenty dotyczące owiec
Literatura dotycząca owcy świniarki