Pszczoła kraińska linii Dobra (Apis melifera carnica L.) występuje w paśmie Beskidu Wyspowego, na terenach porośniętych lasami jodłowymi. Poprzez naturalną selekcję przystosowała się do trudnych warunków klimatycznych i użytkowych, wytwarzając szereg unikatowych cech takich jak: odporność na choroby poprzez bardzo silny instynkt higieniczny, dobrą zimotrwałość, przystosowanie do zimowli na spadzi, przerywanie czerwienia we wrześniu, ostrożne podejmowanie czerwienia na wiosnę oraz szybki rozwój po ustabilizowaniu się pogody.

Pierwsze informacje o pszczole z miejscowości Dobra pochodzą od pszczelarzy z Dobrej. Pierwszą selekcje tych pszczół została przeprowadzona w latach 1936-1939.

W czasie okupacji niemieckiej ukazało się rozporządzenie z 1943 roku dopuszczające i zalecające do hodowli linie w poszczególnych powiatach: ,,powiaty Kraków i Tarnów dla miejscowości leżących na południe od linii kolejowej Kraków – Lwów, ponadto Nowy Targ, Nowy Sącz, Jasło Krosno Sanok- sprowadzać mogą Sklenerki i hodować naszą pszczołę krajową” (Pszczelarz 1943 nr 70).

W 1947 roku wytypowana została w pasiece zarodowej p. Jana Czecha z Dobrej matka założycielka rodu. Posłużyła ona jako wzorzec hodowlany o następujących cechach:

• Długość języczka: 6.15 mm
• Suma szerokości termitu: 3 i 4 -4,89
• Liczba haczyków na tylnym skrzydle: 21
• Wartość indeksu kubitalnego: 57,2

Pszczoła linii Dobra pozostawała w pasiekach na terenie Lewandowszczyzny w sposób naturalny u pszczelarzy, którzy od dawna znali i doceniali jej wartość hodowlaną. Dzięki temu, że pszczelarze "bronili się" przed importowanymi liniami i krzyżówkami, pszczoła linii Dobra pozostała w niezmienionym stanie.

Tereny, na których występuje pszczoła Dobra charakteryzują się pożytkiem spadziowym ze spadzi jodłowej, stąd zainteresowanie pszczelarzy prowadzących gospodarkę wędrowną tymi terenami i podwożenie pasiek na pożytki. Postulowany dla utworzenia rejonu hodowli zachowawczej pszczoły linii Dobra teren ma na celu jej ochronę przed krzyżowaniem z przypadkowymi pszczołami oraz wysycenie terenu populacją pszczoły miejscowej.