Rasa polska czerwona:

1. Adametz L., (1901); Studien über das Polnische Rotvieh; Wiedeń, 1901
2. Brzóska F.; (1970); Próba oceny wartości użytkowej bydła czerwonego polskiego w powiecie żywieckim na tle warunków środowiska; Biul. Reg. ZUP; Hodowla i chów bydła; (Dział XI); Nr 1; WSR; Kraków
3. Czaja H.; (1993); Bydło polskie czerwone – wielowiekowa historia bez “happy endu”; Przeg. Hod.; nr 10/91; s. 5 – 8.
4. Czaja H., Trela J.; (1994); Jak powstała populacja bydła polskiego czerwonego; Prace nad zachowaniem rzadkich ras zwierząt gospodarskich; Mat. Symp. 17–19 maja; Balice, s. 56-57

Rasa polska czerwona

Bydło polskie czerwone wywodzi się od małego dzikiego bydła brachycerycznego (krótkorogiego), żyjącego we wschodniej części Europy Środkowej i w Skandynawii. Rozprzestrzenianie się bydła o umaszczeniu czerwonym, z różnymi odcieniami tej barwy na tereny polskie można wiązać z ruchami ludnościowymi, jakie miały miejsce na początku XVI wieku. W 1894 r. powstał pierwszy Związek Hodowców Bydła Czerwonego przy Małopolskim Towarzystwie Rolniczym. W 1901 r. L. Adametz opisał po raz pierwszy rasę polską czerwoną, a w 1906 r. wprowadzono urzędową ocenę mleczności krów. W 1913 roku wydano księgę rodowodową tej rasy. W latach 1906 – 1913 średnia wydajność krów polskich czerwonych wahała się w granicach 1888 – 3349 kg mleka.

Rasa białogrzbieta

Prof. Pruski (1967) podaje, że z nazwą "białogrzbiety" spotykamy się w opisie bydła dokonanym przez Jana Ostromęckiego w 1903 r. Autor ten podzielił bydło krajowe na dwie grupy:

• bydło czerwone polskie
• bydło, które nazywa: żuławskim, białogrzbietami, czasami nadwiślańskim, powiślańskim, nadświdrzańskim, nadburzańskim. Bydło to posiadało charakterystyczną maść tzn. było ono na ogół srokate, najczęściej biało-czarne, czerwono-srokate, a rzadziej sino (popielato)-srokate.
  

Z podmenu wybierz interesującą cię rasę