Polskie owce nizinne typu corriedale zostały wytworzone w Polsce w latach pięćdziesiątych tego stulecia. Wzorcem wyjściowym były, zgodnie z ówczesnym trendem w owczarstwie polskim, owce o kombinowanym kierunku użytkowania: wełnisto-mięsnym hodowane na Farmie Corriedale w Nowej Zelandii. Materiałem wyjściowym były maciorki merynosa polskiego wywodzące się z bardziej wełnistych stad, które kryto trykami rasy lincoln sprowadzonymi (wraz z maciorkami) w tym czasie do Polski. Stosowano również kojarzenia odwrotne, tzn. maciorki rasy lincoln były kojarzone z trykami rasy merynos polski. W pierwszej fazie kojarzeń uzyskiwano nawet osobniki o udziale 25% rasy lincoln w genotypie, jednak ze względu na zachowywanie zbyt wielu cech słabego umięśnienia, zrezygnowano z wyprowadzenia linii tego typu. Generalnie współcześnie hodowane owce typu corriedale zawierają w genotypie około 50% rasy lincoln i w znaczeniu użytkowości wełnisto-mięsnej zachowują wzorzec nowozelandzki.

Barwna owca górska jest rodzimą odmianą starej prymitywnej i licznej grupy rasowej “cakiel” występującej od wieków na terenie Karpat Południowych i części Bałkanów. Na obszar polskich Karpat przywędrowała ona wraz z białą odmianą w czasie przemieszczania się wołosko-ruskich plemion pasterskich wzdłuż łańcucha Karpat. Wędrówki te trwały od XIV wieku i zakończyły się na Bramie Morawskiej w wieku XVI. Po ostatniej wojnie światowej wraz z podjęciem prac nad doskonaleniem białej odmiany cakla przyjęto w Polsce dla całej tej grupy nazwę polska owca górska (vel owca górska).

Pobierz program hodowlany dla ras owiec w formacie pliku *.doc (Microsoft Word)

Powyższy program podzielony na rasy:

• Program ochrony zasobów genetycznych owiec rasy cakiel podhalański
• Program ochrony zasobów genetycznych owiec rasy merynos polski w starym typie
• Program hodowlany dla owcy rasy corriedale
• Program hodowlany dla owcy górskiej

Z menu wybierz interesującą cię rasę.